Mahā-Madhyamaka-Vihāra Guidebook

 ༄༅། །དབུ་མ་ཆེན་པོ་གླིང་གི་གནས་ཡིག་བཞུགས།།

།གནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་བསམ་གཏན་ཕོ་བྲང་ནས།
།མགོན་པདྨ་འབྱུང་གནས་སྙིང་ནས་རང་འབོད་པའི།
།དཀོན་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་མི་ལུས་རིན་ཆེན་འདིའི་།
།སངས་རྒྱས་སྒྲུབ་དུས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་བཀྲ་ཤིས་བདེ།
From the perfect place, a palace of dhyāna
Having called the Lord Protector Padmasambhava from my heart
This precious human body that itself is a gem
Has time to reach Buddhahood -- auspice and delight!
།དྲིན་འཁོར་དུ་དཀའ་བའི་མ་རྒན་གྱི་སེམས་ཅན།
།རང་ཉིད་མ་སྒྲོལ་ན་སུ་ཡིས་སྐྱབས་འཚལ་མཛད།
།སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྤྲུལ་པ་མཐའ་ཡས་ཀྱང།
།ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པའི་འགྲོ་ལམ་གང་རེ་ཆེ།
One's old mothers -- sentient beings, whose kindness is difficult to repay --
If not liberated by me, then who gives them refuge?
Though Buddha's emanations are infinite
How great the number of sentient beings, equal to space.
།བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་པའི་གདགས་གཞི།
།ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བའི་བསམ་པའི་ཡུལ་འདས་ཀྱང་།
།མ་མཁའ་མཉམས་གྲངས་དང་སེམས་པའི་དཔའ་ཇི་ཙམ།
།དེ་ཙམ་གྱིས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་ཐབས་ཀྱིས་དྲངས།
The basis of designating “bodhisattva”
Is like space, beyond thought --
But, as much as one has courage to think of beings equal to space,
To that extent one uses method to guide them.
།ངེད་སྟོང་ཉིད་ཞེས་རྟོགས་པ་ཞེས་པའི་ཡུལ་ཅན།
།སྤྲོས་བྲལ་དང་རྟོག་མེད་སོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱང་།
།བཅོས་མེད་ཀྱི་དོན་ཤེས་བཟློག་མེད་མ་བསྐྱེད་བར།
།ཐོས་བསམ་གྱི་བྱ་བའི་སྐྱེལ་ས་ཐུག་མེད་ཉིད།
“I” so-called “realize” so-called “emptiness”  is a subjectivity that
Is conventionally expressed as nonelaborated and nonconceptual.
But until a sense of that produced unfabricated and unstoppably
There is no end and no conclusion to the work of study and contemplation.
།མངོན་ལེགས་ཞེས་མངོན་བརྗོད་མངོན་སུམ་མ་འཕྲོད་ཀྱང་།
།དཀོན་མཆོག་དང་རྩ་བའི་བླ་མ་གསུམ་གཅིག་བསྡུས་མོས་པའི།
།བློ་འདུན་པའི་རྩེ་ཡི་བཏོན་པའི་སྒྲ་འདི་དག
།ལྷས་གཡུལ་རྒྱལ་སྔོན་དུ་རྔ་ཡི་སྒྲ་བཏོན་བཞིན།
“Higher Realms and Beatitude” -- though not intimately familiar with fancy expressions
With a mind that believes the Gems and root teachers are one
These words cast from the point of a mind's intent
Are like gods' drums, beating short of victory.
།གང་གིས་གང་ལ་གང་ཕྱིར་གང་རིག་པ་ཡང་།
།མ་ཤེས་མི་ཤེས་ཤེས་པར་མི་འགྱུར་ངེས་ཤེས།
།ཐབས་ཤེས་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་མོས་པའི་སེམས་དཔའ།
།གཤིས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡོནཏན་ཆེས་བཟང་ལྟར་སྐྱེ།
Of what, were, how, and whomsoever is aware
With certainty that nothing was, is or ever will be known
The bodhisattva with faith of not falling into the extremes of method or wisdom
Is reborn with ever-better qualities from the intrinsic abiding nature.
།དེའི་ངང་ཐབས་ཤེས་ཟུང་གི་ལྷུར་བྱེད་བསམ་གཏན།
།བགྲང་མེད་ཆོས་ལ་དུས་ཀྱི་གྲངས་མེད་བར་བསྐལ།
།བསྒོམ་དུ་ཡོད་ཀྱང་སྐད་ཅིག་གི་རྫོགས་སངས་རྒྱས།
།ངོ་བོའི་སྡུག་ཚུལ་དྲིན་ཆེན་མགོན་པོ་ལས་ཐོབ།
In that way, with diligent contemplation using method and wisdom joined
For countless [intermediate] aeons' time,  on countless things
One has to meditate -- but how the instant perfect buddha
Abides essentially, this one learns from the most kind protector.
།དེ་ལྟར་དབུ་མ་ཆེན་པོའི་ཐབས་ཀྱི་རིགས་པའི།
།ལེགས་པར་དྲངས་པའི་བསམ་རྣོ་དམ་པར་ཟིན་པའི།
།ཆེན་གསུམ་ཅིག་ཆོག་ལྟ་བའི་རྣམ་གྲངས་བསྡུས་སྙིང།
།ཤེས་ཉམས་གུར་མའི་ཚུལ་དུ་བརྗོད་འདི་དགེ་ན།
So goes the reasoning of method of Great Madhyamaka,
The sharpened thought that adduces it--held fully strong
As the concentrated heart-essence of the varieties of necessary-and-sufficient (gcig chog) views of
the Great Three--expressed here in the style of an experiential song, and if it's worth it,
།ས་སྙིང་ཀུན་བཟང་འཇམ་དཔལ་བྱམས་མགོན་ཉེ་སྲས་།
།སྐོར་དུ་རབ་སྐྱེ་མཆོག་ཏུ་ཟུངས་དང་གནས་གཅིག་ཐོབ་ཤོག        །།
May I take excellent rebirth in the retinues of Kshitigarbha, Samantabhadra,
Manjushri and Maitreya, and attain the same level!
ཞེས་ཀུན་སློང་ཀུན་སྤྱོད་ལེགས་བཅོས་སླད་བརྗོད་དཀོན་མཆོག་བཀྲ་ཤིས་ཀྱིས་སོ།།